 |
|
Het oog van de tornado
|
|
'Dat wat je doet, doet ertoe!'
|
ICT-gigant Ericsson in Rijen, marktleider op het gebied van telecommunicatie systemen,
behoort met een personeelsaantal van 1900 mensen tot de grootste werkgevers in de regio.
Op 1 januari 2000 werd Jef Keustermans president van de Nederlandse tak
van het Zweedse concern en daarmee de machtigste man binnen de organisatie.
De Ondernemer liep een dag met hem mee en ervoer de
hectiek van zijn functie. Een dag uit het oog van de tornado.
|
|
Een normale kantoordag in Rijen begint voor Jef Keustermans om 7.00 uur.
Een royale, rustige kamer aan het eind van een gang, eenvoudig en netjes. Automatenkoffie uit een mok.
Terwijl sommige medewerkers thuis nog op een oor liggen neemt de president het heft in handen.
De stille tijd tot 8.30 uur wordt goed benut. Hij neemt zijn dagagenda door, leest
en beantwoordt e-mails en neemt een eventueel vroeg telefoontje aan.
Rond 8.30 uur begint het in de korf te zoemen, zijn secretaresse komt binnen en neemt de laatste zaken door.
Een vergadering in Zweden, gepland voor de dag erop, gaat niet door.
Jef Keustermans pikt de krant op bij zijn secretaresse en snelt langs de koppen.
In een moordend tempo bekijkt hij achtereenvolgens de beursberichten, artikelen over de branche
en de rubriek met personalia ('...zodat ik weet wie een nieuwe baan heeft...').
Een aantal keren per dag passeert het brievenboek zijn bureau. Hij leest, beslist en parafeert.
Geroutineerd, zeker en rustig. Na 8.30 uur staan externe bezoeken of vergaderingen op het programma,
vaak met klanten of mensen uit de eigen onderneming.
|
Zijn gevarieerde agenda is weken vooruit gepland en stampvol. Een dag naar het hoofdkantoor in Stockholm.
Daags erna vergaderen met de directie van Libertel, de voorzitter van de Ondernemingsraad of een van zijn klanten.
Weer een andere dag: met zijn eigen directieteam 'naar buiten' om de plannen voor volgend jaar te bespreken.
Telefoons rinkelen, piepen of zoemen regelmatig. Rust kent hij nauwelijks.
Zijn taalgebruik is doorspekt met Engelse termen; zijn vragen zijn direct en to the point.
"Wanneer ik een uurtje geen afspraken heb, loop ik even het gebouw door of bel iemand op.
Ik heb altijd wel een lijstje van mensen die ik nog moet bellen.
Ik praat met wat medewerkers, leg mijn oor te luisteren. Dat is ook heel belangrijk."
|
Een agenda die je opslokt...
"Dat is zo! Het hangt ook een beetje met de industrie samen.
We zijn natuurlijk met iets bezig dat nooit eerder heeft bestaan.
De hele markt is op alle mogelijke manieren in beweging. Heel hectisch.
In het weekend rinkelt mijn telefoon dan ook gewoon door.
We zijn een breed bedrijf dus er zijn veel mensen die iets te vragen hebben.
Kort even dit, kort even dat. Je merkt dat je in een half uur soms met drie tot vier zaken bezig bent,
dus je moet steeds omschakelen.
Bij een interne meeting staat mijn telefoon aan,
extern zet ik hem meestal uit tenzij er iets belangrijks speelt waarvoor ik nodig ben.
Dat kan irritant zijn voor gesprekspartners.
Die denken een uur met mij te kunnen praten en dan gaat veel tijd voor hen verloren
doordat ik steeds telefoon krijg.
Maar als de directeur van een van mijn klanten belt kan ik niet zeggen:
sorry, ik zit net in een leuk gesprek. Ook in het weekend zijn er soms afspraken:
een businessdiner of een klassiek concert voor klanten;
het kan eigenlijk van alles zijn. Sommige events zijn met partner dus dan gaat ook mijn vrouw mee."
|
Over representatie zegt hij: "Dat is niet iets dat van nature bij mij hoort. Ik ben geen receptieloper.
Ik doe het alleen als het doelmatig of noodzakelijk is voor mijn functioneren.
We zijn een gewoon bedrijf met uitstraling en internationale contacten
dus zaken moeten er ook hier op kantoor netjes uitzien. Consistent beleid: geen bloemen op de bureaus.
Zet bij honderd managers wekelijks een bos bloemen van 35 gulden op hun bureau,
dan praat je uiteindelijk toch over veel geld. Maar als zij het niet doen, dan ik ook niet.
Ik vlieg ook gewoon economyclass, tenzij ik met klanten onderweg ben maar dan heeft het een specifieke reden.
Ik heb hier geen gereserveerde parkeerplaats en ik eet meestal ook gewoon in de kantine.
Het is ook allemaal een beetje des Ericssons. Doe maar gewoon...
|
Wat trekt je aan in deze functie?
"De afwisseling en de invloed. Het is een functie met veel variatie,
dat zul je gedurende de dag wel merken. Verschillende problematieken, verscheidene onderwerpen,
zowel op het gebied van klanten, trajecten als medewerkers. Het andere is invloed.
Dit is een positie waarbij het iets uitmaakt wat ik wel of niet doe.
Invloed is het gevoel wat te kunnen bijdragen aan iets dat ik belangrijk vind.
Dat wat ik doe, doet ertoe, zoiets.
Ik kan en moet over bepaalde zaken echt beslissen, dat hoort bij de functie.
Allianties, met wie gaan we in zee of welk prijsniveau zetten we naar klanten weg.
Wij zijn als Ericsson bezig mobiel internet in de markt te zetten.
Daarin zijn we marktleider, zeker in Nederland.
Het geeft natuurlijk een enorme voldoening om hier op de plant, met alle medewerkers,
die nieuwe industrie mee te vormen. En in het gewone leven zien we mensen met Ericsson telefoontjes bellen.
Dan denk je toch: dat is van ons.
|
Het is druk, het is dynamisch en misschien daardoor wel zo leuk.
Ik vergelijk het weleens met een tornado.
Binnenin een tornado is het rustig, maar als je naar de buitenkant gaat merk je pas hoe snel alles gaat.
In mijn functie moet ik zorgen dat die tornado in beweging blijft.
Soms zit ik in het midden, maar soms beweeg ik naar de buitenkant.
Ik ben actief in het heetst van de strijd. Dat kan voor anderen benauwend werken.
Als ergens iets gebeurt, zit ik er bovenop.
Dan ga ik graven hé, en dan is het te hopen dat de verantwoordelijke net een spade dieper zit dan ik.
Dat is mijn manier om mensen gefocust te houden. Macht? Dat is niet het juiste woord volgens mij.
Het is eerder een verbondenheid vanuit de taakomschrijving die je hebt.
Die moet in overeenstemming zijn met hetgeen je kunt doen.
Daar heb je gereedschap voor nodig om beslissingen te kunnen nemen.
Ik vind het plezierig dat ik dat gekregen heb zodat ik kan doen waarvoor ik gevraagd ben.
UMTS komt eraan, de derde generatie mobiele telefonie. Daarvoor moet ik gewoon de middelen hebben."
|
Wat zijn zakelijk belangrijke waarden voor je?
"Ik werk voor dit bedrijf alsof het mijn eigen onderneming is, terwijl het dat natuurlijk niet is.
Het is een stuk plichtsbesef. Loyaliteit en integriteit naar het bedrijf toe, vind ik belangrijk.
Het irriteert me als ik merk dat anderen dat niet hebben.
Openheid en commitment ervaar ik eveneens als cruciaal. Daar komen nog bovenop:
professionaliteit, respect voor mensen en doorzettingsvermogen.
Dat zijn waarden waarop je moet doorpakken.
En voor mij is per definitie doorslaggevend wat mijn klanten belangrijk vinden."
"Als je het over commitment hebt:
de inzetbaarheid van medewerkers vind ik de verantwoordelijkheid van het individu.
Wij als bedrijf zetten een infrastructuur weg waarin het een en ander mogelijk is.
Maar de medewerker zelf moet zorgen dat hij zijn werkzaamheden goed kan uitvoeren.
Ik verwacht ook dat opleidingen gedeeltelijk in eigen tijd gebeuren.
Het hoort erbij om je functie ook in de toekomst goed te kunnen uitoefenen.
Ik eis deskundigheid om me heen.
Ik zit nu op een plek waarop alle medewerkers onder me meer vragen moeten kunnen beantwoorden dan ik zelf.
Anderzijds kan ik veel afstand bewaren en ruimte geven als zaken goed lopen."
|
Is het eenzaam aan de top?
Hartgrondig: "Ja! Bepaalde zaken heb je alléén op je schouders. Ja, het is eenzaam aan de top.
Hoewel je natuurlijk ook lid bent van een bepaalde managementgroep die goed functioneert,
ligt de beslissing voor een aantal zaken gewoon hier, op deze plek
in de organisatie. Ik ben eindverantwoordelijk en op dit niveau word je daarop afgerekend.
Ik ben zeker iemand die tot het gaatje gaat en een bepaald energieniveau heeft.
Je moet ook een bepaalde hardheid hebben. De organisatie nuanceert dat wel.
Het is mijn taak om te zorgen dat deze onderneming goed blijft functioneren.
Dat kan beslissingen met zich meebrengen die voor mensen individueel dramatisch zijn.
Het klinkt misschien wel heel ethisch maar toch is dat soms noodzakelijk om de belangen van
zowel het bedrijf als de andere medewerkers veilig te stellen.
Binnen dat proces moet je natuurlijk vasthoudendheid en relativeringsvermogen bezitten.
Als je dat laatste niet hebt, ga je kapot. Dit is een functie waarbij er veel problemen langskomen.
Je moet zorgen dat je dan niet onder de zorgen bezwijkt."
|
Gedurende de werkdag van Jef Keustermans spreekt hij allerlei mensen van zowel binnen als buiten de onderneming.
Medewerkers die met vragen zitten die op het hoogste niveau moeten worden beantwoord
kunnen bij Keustermans altijd aankloppen. Vaak ook heeft hij zelf vragen, opmerkingen of raad.
Zijn vragen zijn gericht en kort.
"Ik ben erop uit mensen te triggeren op zaken waar ze van nature niet aan denken.
Een voorbeeld: ik vraag vaak naar beslisstructuren bij bedrijven met wie we samenwerken.
Dat is belangrijk. Zeker als je het hebt over samenwerkingsverbanden tussen organisaties,
heb je het over best gecompliceerde processen.
Wanneer je dan met iemand praat, is het van belang te weten of diegene budget heeft en
waar hij zit in de beslisstructuur van zijn organisatie.
Doordat ik mijn klanten goed ken, weet ik soms dat iemand een niveau onder de beslissers zit
en dus geen budgetbevoegdheid heeft. Daar kunnen wij dan weer naar handelen."
|
|
|
Het nut van de blafgiraf
Challenge Team Sailing verhoogt de teamgeest
Traint Nederland zich te pletter?
Een kijkje achter de bedrijfsschermen
'Dat wat je doet,
doet ertoe!'
In 't kort...
Originele olieverf schilderijen voor bedrijven en particulieren
Bedrijfsleven Steenbergen heeft 9,6 hectare nodig
KvK helpt ondernemers verder op weg
Veel animo voor Everdenberg
Tieners in de markt
Stoffels Cleaning poetst imago op
Mensen vinden, binden en boeien
Stichting Werklijn biedt allochtone arbeidskrachten
|
|
|
